Çocukluk Çağında Yaşanan Duygusal İhmal - Doktor Makaleleri
Bize ile Bağlan
All On Four İmplant Tedavisi

Psikolog

Çocukluk Çağında Yaşanan Duygusal İhmal

Her ne kadar ailemizin ve çocukken yaşadığımız tecrübelerin değerli olduğunu bilsek de bu devirde yaşanan çeşitli durumların yetişkin hayatımızı …

Yayınlanan

üzerinde

Her ne kadar ailemizin ve çocukken yaşadığımız tecrübelerin değerli olduğunu bilsek de bu devirde yaşanan çeşitli durumların yetişkin hayatımızı nasıl etkilediğini birçok vakit fark edemiyoruz. Lakin biz fark edemesek de ailemizin davranışları bugünkü niyetlerimizi, davranışlarımızı, kararlarımızı ve hislerimizi kıymetli derecede etkilemektedir.

Çoklukla çocukluğumuzu düşünürken ailemizin “iyi” yahut “kötü” olduğu sonucuna varırız. Şayet ailede şiddet, istismar, hakaret, yok sayma yoksa “iyi” varsa “kötü”dür. Lakin bu tıp bir Siyah-Beyaz fikir hali gerçekliği tam olarak yansıtmamaktadır. Evet tahminen de ailede makus kelam yoktu lakin uygun kelamlar ne kadar vardı? Evet tahminen duygusal olarak aşağılanmıyorduk fakat hislerimiz ne derece önemseniyordu? Kendimizi duygusal olarak bir kümenin modülü olarak hissettik mi yoksa hislerimizi ortamı geren anlamsız serzenişler olarak mı gördük?

Bilimsel çalışmalara baktığımız vakit memnun ve fonksiyonel bir yetişkin olabilmemiz için sanılanın tersine ailemizin harika olmasına gerek olmadığını görüyoruz. Minimum gereksinimimiz “Yeteri kadar iyi” bir aileye sahip olmak. İnsan olmanın tabiatı gereği aile bireylerimizin tamamının kusursuz olmalarını bekleyemeyiz lakin şayet bu şahıslar “yeteri kadar” duygusal ve fizikî gereksinimlerimize karşılık verirlerse, hayatın karşımıza çıkaracağı olumsuz tecrübelere de o kadar hazırlıklı oluruz.

Pekala duygusal ihmal ne vakit ortaya çıkar? Şayet ebeveyn çocuğun hislerini ihmal ediyorsa, onları fark etmiyorsa, onlar hakkında soru sormuyor yahut anlamaya çalışmıyorsa duygusal bir ihmalin içine düşmüşüz demektir. Zira olumsuz bir durum yaşamamız için illaki orta da bize karşı berbat bir davranışın olmasına gerek yoktur. Haklı bir hissimizin görmezden gelinmesi bile makus ve bedelsiz hissetmemiz için kafidir. Zira bakıma muhtaç canlılar olarak dünyaya gelen beşerler için “ilgi” yalnızca hoş bir his değil tıpkı vakitte hayatta kalmanın da anahtarıdır. Ağladığımızda annemizin ilgisi bizi sakinleştirir, ağladığımızda babamızın ilgisi bize itimat verir, sıkıldığımızda kardeşimizin ilgisi bizi eğlendirir. Artık tüm bu hislerin yok sayıldığını düşünelim. Birisi bizi ağlatmıyor lakin ağladığımızda rahatlatmıyor da. Bu durumda kendinizi nasıl hissederdiniz? Tahminen bu şahsa öfkelenebilirdiniz yahut ağladığınız için kendinizi suçlayabilirdiniz.

Maalesef ailedeki duygusal ihmalin en üzücü yanlarından birisi ebeveynlerin bu ihmalden birçok vakit haberinin dahi olmamasıdır. Bilhassa bizimki üzere kültürlerde hissin dışavurumu birçok vakit istenmeyen bir durumdur. Güçsüz yahut şımarık gözükmemek için hislerimizi fazla muhakkak etmememiz istenir. Herkes kendine verilen vazifesi yerine getirip sorumluluğu sırtından atmalıdır. Aileniz karnınızı doyurur, sırtınızı giydirir ve üstünüze bir çatı koyarsa daha fazlasını istemek şımarıklık değil midir? Bunu sıklıkla duymuşsunuzdur. “İyi baba” yahut “İyi anne” rolündeki kişinin yemeyip yediren içmeyip içiren kişi olarak tasviri çoktur zira bunlar “yeteri kadar iyi” olarak düşünülür. Lakin karnımızın doyması hayattaki her sorunu çözseydi karnı tok olan kimsenin üzgün, bıkkın, öfkeli ya da kayıtsız olması beklenmezdi.

Birden fazla vakit duygusal olarak ihmalkar ebeveynler yalnızca çocuklarının değil arkadaşlarının, akrabalarının hatta kendilerinin hislerini da ihmal etmektedirler. Zira onlar için hislerin üzerine düşünmek bile gereksiz yahut absürt gelebilir. Duygusal ihmali tehlikeli yapan da budur. Aile bireyleri ortada bir sorun göremeyebilirler zira ailedeki herkesin karnı tok, üstü başı ütülü ve sıhhati yerindedir. Lakin kimse bir oburuyla içten sohbetlere girmiyorsa, meselelerini ve onları üzen sıkıntıları paylaşmıyorsa ve yargılanmayacağını bilerek içindekileri dökemiyorsa ortada bir sorun var demektir. Şayet bu durum çocukluktan beri devam ediyorsa ebeveynlerimizden hislerimizi nasıl düzenleyeceğimizi ve nerede nasıl reaksiyon vermemiz gerektiğini çoğunlukla yeteri kadar öğrenememiş oluruz. Bu durumda da farklı seviyede bir his deneyimlediğimizde ne yapacağımızı bilemeyiz ve baş karışıklığını gideremeyiz.

Jonice Webb, ailenizde duygusal ihmalkarlığın varlığını gösterecek şu 8 maddeyi yazmıştır:

  1. Ailenizle yaptığınız sohbetler ekseriyetle yüzeyseldir. Nadiren duygusal, manalı, size acı veren yahut olumsuz hususları onlarla paylaşırsınız. Hatta bu yüzden birden fazla vakit etkileşimleriniz sıkıcı hissettirir.

  2. Ebeveynlerinize karşı orta ara açıklamayan bir öfke ve dargınlık hissi yaşarsınız (bunları deneyimlediğiniz için hatalı dahi hissedebilirsiniz)

  3. Ailenizle görüşmeye keyifli olacağınız ihtimali ile gidip, sıklıkla kayıtsız yahut hayal kırıklığına uğramış olarak dönersiniz.

  4. Aile içinde yaşanan kişilerarası yahut güç sıkıntılar çoklukla üstüne değinilmeden yok sayılır yahut görmezden gelinir.

  5. Bazen kardeşlerinizin emin olamadığınız bir şey için kendi ortalarında rekabet ettikleri hissine kapılırsınız.

  6. Aile bireyleri olumlu hislerini sözlerle değil aksiyonlarla gösterir (birisine onu sevdiğini söylemektense onun için bir şeyler yapmak).

  7. Hisler, -belki olumsuz hisler fakat bazen tüm hisler aile içindeki konuşulmayacak tabu bir husus üzere görülür.

  8. Aileniz ile beraberken farklı bir formda yalnız yahut dışlanmış hissedersiniz.

Duygusal olarak ihmalkâr ailelerin üyeleri nitekim acı çekmektedirler. Hislerimizin fark edilmemesi, onaylanmaması ve konuşulmaması epeyce olumsuz bir durumdur. Şayet ailenizin yanındayken bu türlü hissettiğinizi fark ediyorsanız yukardaki 8 unsurun kimilerinin sizin ailenizde de geçerli olduğunu görebilirsiniz. Webb’e nazaran tıpkı şekersiz yapılmış bir pasta üzere bu aileler dışardan uygun üzere görünürken aslında içlerinde tatsız ve lezzetsiz bir yaşantı vardır. Bir şeyler dışardan “olması gerektiği gibi” görünür lakin aile içindekiler mutsuz, üzgün ve ihmal edilmiş hissetmektedirler.

Maalesef aile üyelerini değiştirmek çok fakat çok zordur. Bu cins bir davranış örüntüsünü bilakis çevirmeye çalışmaktansa, hakikaten değiştirme gücümüz olan tek bir yere odaklanmalıyız: kendimize. Birçok vakit ailede yaşanılan bu durumlar hayatımızdaki başka bağlarımıza de sıçrar. Bizler de öteki insanların -veya kendimizin- hislerine kayıtsız kalırız. Onları görmezden gelir yahut üzerlerinde yeteri kadar durmayız. Kâğıt üzerinde vazifemizi yerine getiririz lakin manalı bir bağ kurmayız.

Bir sorunu yenmenin birinci adımı onu fark etmekten geçer. Şayet bu problemleri fark ettiyseniz korkmayın, bu türlü bir durumu yaşayan ne birinci ne de son şahıssınız. Pek çok insan bu türlü durumları yaşamış ve üstesinden gelmiştir. Kıymetli olan bu aksiliklerin tam zıttı yani “mükemmel” insan olmaya çalışmamaktır. “Mükemmellik” fikri bizi tekrar aksiliğe ve kaybetmeye götürecek yolun taşlarını dizer. Bunun yerine birinci başta da yazdığım üzere “yeteri kadar iyi” olmayı denememiz gerekir. Bunu bir kas üzere düşünmeliyiz. Nasıl ki spora başlayan beşerler direk olarak en ağır yükle başlamaz, vakitle yüklerini artırır, bizler de kaldırabileceğimiz duygusal yüklere odaklanır ve vakitle bu aralığı genişletiriz. İşe birinci evvel kendimizden başlar ve bunu başardıktan sonra başkalarına yardıma gideriz.

Bir sonraki aile toplantınızda yahut arkadaş buluşmanızda duygusal ihmalkarlığın hususlarını deneyimlerseniz aykırısı bir tavır takının. Birinci adımı atan siz olun. Hislerinizden, problemlerinizden bahsedin. Bu sayede diğerlerine da örnek olabilirsiniz. Hislerden korkulmaması gerektiğini uygulayarak onlara da gösterirsiniz. Bu sayede aslında birçok kişinin hislerini paylaşmaktan ne kadar çekindiğini de görebilirsiniz.

Okumaya Devam
Reklam
Yorum İçin Tıklayın

Yorum Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Psikolog

Çocuğumla Yaşadığım Kriz Anlarında Neler Yapabilirim?

Anne babaların tavırları çocukların psikolojisinde kıymetli bir yere sahiptir. Bazen tüm âlâ niyetlere karşın hiç istenmeyen o savaşlar ve kriz …

Yayınlanan

üzerinde

Tarafından

Anne babaların tavırları çocukların psikolojisinde kıymetli bir yere sahiptir. Bazen tüm âlâ niyetlere karşın hiç istenmeyen o savaşlar ve kriz anları eninde sonunda patlak verir. Krizi çözmeye çalışmak, konuşmaya çalışmak, sakinleştirmeye çalışmak vb. davranışlar da bazen bu olumsuz durumu ivmelendirebilmekte. Pekala, bu kriz anlarında çocuğa nasıl yaklaşmak gerekir? Neler yapılabilir? Bunun hap bilgisi yoktur zira her çocuk birbirinden farklı ve biriciktir. Her durum da kendine özeldir. Çocuklar aynaya bakarak fizikî özelliklerini öğrenirler. Hislerini tanımayı da onlara yansıtılan hisleri dinleyerek öğrenirler. Görüneni olduğu üzere yansıtırlar. Güçlü hisler içindeyken en çok bizi dinleyen ve anlayan birinin varlığı kıymetlidir. Şimdi hislerini tanımayan, anlamlandıramayan çocuğa rehberlik eden ebeveyn, onun gelişim sürecinde kıymetli bir dayanak olur. İleride öfkesini denetim edebilmeyi öğrenebilmesi için evvel hissini anladığımızı hissettirmemiz lazım. Bu noktada Daniel Siegel‘ın bu “Bütün Beyinli Çocuk” ideolojisine değinmek yerinde olacaktır: Zihnimizin iki tarafı var. Bir tarafı hislerle, bir taraf mantıkla alakalı. Biz şayet bir his yoğunluğu içerisindeysek, karşımızdaki kişi o sırada bize mantıksal bir şeylerle gelirse, biz onu geri püskürtüyoruz. Çocuk da tıpkı halde. O his yoğunluğu içerisindeyken, artık kızdığı şey neyse: “Evet, anlıyorum. Şu an, şu şu şu sebeple öfkelisin. Ben de küçükken bu türlü olduğunda senin üzere hissederdim.” deyip, bilhassa de 0-3 yaştan bahsediyorsak şayet orada bedensel temas kurarak, sakin bir ses tonuyla, yavaş yavaş konuşarak, biz sakin davranıp onun da böylelikle modunu aşağı çekmeye çalışarak, o dakikada itimat veriyor olmamız ve hissini anladığımızı ona hissettirmemiz kıymetli.

Unutulmaması gereken şey kriz anında yapılacak, söylenecek hiçbir şeyin tesirli olamayacağıdır. Bu kaçınılamayacak bir dalga üzere nitelendirilebilir. Dalga geçtikten ve sular biraz durulduktan sonra çocuğun yaşına ve duygusal olgunluğuna nazaran bahis hakkında konuşulabilir. Çocuğun o anda yaşadığı hisler isimlendirilip (öfke, hayal kırıklığı, ıstırap gibi) hislerini tanımasına ve bu hisleri anlamlandırmasına yardımcı olunabilir. İleride karşılaşılaşılabilecek emsal durumlar karşısında yapılabilecekler birlikte gözden geçirilebilir.

Okumaya Devam

Psikolog

İnsan Depresyona Neden Girer?

Depresyon bir hastalıktır. Öncelikle bunu bilip kabul etmek gerekir. Rastgele bir yanlışınızdan, kusurunuzdan, eksikliğinizden ya da günahınızdan …

Yayınlanan

üzerinde

Tarafından

Depresyon bir hastalıktır. Öncelikle bunu bilip kabul etmek gerekir. Rastgele bir yanlışınızdan, kusurunuzdan, eksikliğinizden ya da günahınızdan kaynaklanmaz. Bu hastalığa beyin kimyasının bozulması yol açar. Yaşanan üzücü olaylar ve gerilim bunda tesirlidir.

DEPRESYON, uzun müddet devam eden ve kişinin hayatını olumsuz bir formda etkileyen, daima hüzün ve ilgi kaybına neden olan bir his durum bozukluğudur. Mutsuzluk ve hayattan keyif almama hâlidir. Değersizlik, çok suçluluk, yalnızlık, hüzün ve ümitsizlik hisleri ile karakterize edilir.

Hayat kaidelerinin getirmiş olduğu ağır yük ve plândemi ile birlikte konutlara kapanmak zorunda olmak, insanların ruhsal dünyasında bir çöküntü oluşturdu. Birtakım insanların kişilik yapısı bu durumdan daha fazla etkilendi.

Depresyon neden kaynaklanır?

Depresyon, beyinde kimyasal istikrarın bozulması sonucu ortaya çıkan bir hastalıktır. Örneğin, bir yakının kaybı, iş kaybı, kronik bir hastalığa yakalanmak üzere sebepler depresyona yol açabilir.

Bazen kişi bir sebep olmadan da depresyona girebiliyor. Genetik transfer yoluyla da şahıstan şahsa geçebiliyor. Anne yahut baba sık sık depresyona giriyorsa, bu bireylerin çocukları bunu yaşayarak ve rol model alarak öğreniyor, bu manada “Genetik bir yatkınlık olduğu için görülme ihtimâli biraz daha yüksek” diyebiliriz.

Depresyonun belirtileri nelerdir?

Kişinin olağanda severek ve isteyerek yaptığı bir işi yapmak istememesi, yataktan çıkmak istememek, daima uyku hâli, uykuya dalmada zorluk çekmek yahut çok uyumak, çok yeme yahut iştahsızlık, daima yorgunluk hissi, konuşmada yahut hareketlerde yavaşlama, değersizlik ve hatalı hissetmek, intihar fikri üzere belirtiler, “depresyon belirtisi” olarak kabul edilir.

Bu belirtilerle birlikte mühlet de değerlidir. Şahsa depresyon tanısı konulabilmesi için kelam konusu belirtilerin en az iki hafta devam ediyor olması gerekir. Bayanlarda görülme oranı yüksek olmakla birlikte, depresyon, çocukluktan yaşlılığa kadar her yaşta görülebilir.

Depresyon yaşlılıkta da karşımıza çıkıyor. “Âdeta tetikte bekleyip fırsat kolluyor” diyebiliriz. Yaşı ilerlemiş insanların çoklukla birden fazla hastalığı vardır. Bunlara bir de depresyon eklenince, kişinin sıhhati güzelce bozulur.

Değerli bir sıhhat sorunu olmasına karşın, yaşlılarda depresyon teşhisi nadiren konulur. Sebebi ise, yaşlıların keyifsiz, neşesiz, mutsuz, sakin olmalarının olağan karşılanması, şikâyetlerinin yaşlılıktan ileri geldiği niyetidir. Öbür bir sebep ise, yaşlı depresyonunda “bedensel şikâyetlerin” ön plânda olmasıdır. Yaşı ilerlemiş beşerler, genelde ruh hâllerinden bahsetmezler. Hatta ruh hâlleri sorulduğunda karşılık vermezler. Ellerini sallayarak, “Boş ver” der üzere geçiştirirler. Daha çok, “Gözlerim eskisi kadar görmüyor, bacaklarım ağrıyor, çabuk yoruluyorum, eskisi kadar dinç değilim, kuvvetim yerinde değil” diye serzenişte bulunurlar. Hekimler fizikî semptomlara daha çok odaklandıkları için, depresyon teşhisini göz arkası ediyorlar.

Depresyon önlenebilir mi?

Depresyonu önlemenin kesin bir yolu olmamakla birlikte, gerilimi denetim etmek, ruhsal sağlamlığı arttırmak ve benlik hürmetini güçlendirmek değerli adımlardır. Şahısta üstte saydığımız şikâyetler mevcutsa, en kısa vakitte takviye alması, kendisi ve etrafı için yararlı olacaktır. Zira depresyondan yalnızca kişinin kendisi mustarip değildir, konut ve iş etrafındaki tüp beşerler bu olumsuz ruh hâlinden etkilenirler.

Depresyon bir hastalıktır. Öncelikle bunu bilip kabul etmek gerekir. Rastgele bir yanlışınızdan, kusurunuzdan, eksikliğinizden ya da günahınızdan kaynaklanmaz. Bu hastalığa beyin kimyasının bozulması yol açar. Yaşanan üzücü olaylar ve gerilim bunda tesirlidir. Depresyona girdiniz diye asla kendinizi suçlamayın ve ayıplamayın. Bu sizin kusurunuz değil. Kimsenin kusuru değil! Daha çok mükemmeliyetçi, titiz, çok derecede sorumluluk sahibi ve çok fazla çalışan bireyler daha sık depresyona girerler.

Pekala, bu durumda ne yapılması gerekir? Bol bol açık havada bulunmak güzel gelir; bilhassa öğlenden evvel yapılan yürüyüşlerde güneş ışığından daha çok faydalanıldığı için, yürüyüşlerin sabah vaktinde yapılması tavsiye edilir. Yalnız kalmamaya itina göstermek, kendinize düzgün gelen bir arkadaşınızı arayıp sohbet etmek, mümkünse karşılıklı görüşüp bir kahve içmek, kendinize uygun gelen şeyleri keşfetmek önleyici tesire sahiptir.

Görüşmelerimdeki seanslarda danışanlara soruyorum: “Size ne düzgün gelir, ne memnun eder?” Beşerler kendilerini neyin memnun ettiğini bilmiyorlar. Mutsuzluğa, ümitsizliğe o kadar çok odaklanmışlar ki kendilerini nelerin memnun ettiğinin farkında değiller. Zira zihin daima aksiye odaklanmış. Hülasa ne ile memnun oluyorsanız, onunla uğraşmak, onunla vakit geçirmek, size kendinizi daha yeterli hissettirecektir.

Depresyona girmek bir zayıflık işareti olmadığı üzere, depresyona girdikten sonra yardım istemek de zayıflık değildir. Yardım istemek sizi daha çok güçlendirecektir. Vakit kaybetmeden yardım almak, başta kendinize, sonra etrafınızdaki insanlara yararlı olacaktır.

Hayatın hoşluklarını kaçırmayın! Sağlıklı, memnun, huzurlu günler dilerim…

Okumaya Devam

Psikolog

Borderline Kişilik Bozukluğu

Toplum içinde giderek artmaya başlayan borderline kişilik bozukluğu nedir, en çok kimlerde görülür ve tedavisi nasıl yapılır üzere soruların …

Yayınlanan

üzerinde

Tarafından

Toplum içinde giderek artmaya başlayan borderline kişilik bozukluğu nedir, en çok kimlerde görülür ve tedavisi nasıl yapılır üzere soruların cevaplanacağı bu yazıda tıpkı vakitte borderline kişilik bozukluğuna sahip bireylerle nasıl toplumsal bağlantılar kurabileceği de anlatılmaktadır.

Borderline kişilik bozukluğunun toplum içindeki yaygınlığı %2-3 olarak bilinmektedir. Borderline ‘’sınır’’ manasına gelmektedir bu yüzden sonda kişilik bozukluk ismini da alabilmektedir. Birey etrafındaki şahıslara karşı istikrarlı olmayan his ve davranışlar gösterir. Borderline kişilik bozukluğu ya da sonda kişilik bozukluğu daha çok bayanlarda görülmektedir bilhassa kendilerini sıklıkla boşluktaymış üzere hissetmekte ve bu boşluğu doldurmaya çalışmaktadır. Buradaki boşluk özellikle münasebetler üzerinden doldurulmaya çalışılmaktadır hasebiyle terk edilme, sevilmeme ya da dışlanma durumlarında bireyler olağanın çok daha üstünde reaksiyonlar vermeye başlamaktadır. Bu reaksiyonlar sıklıkla öfkeyle verilir ve kişinin kendisine ziyan vermesi tarafındadır. Hudut kişilik bozukluğuna sahip bireyler neredeyse bütün hislerini uçlarda yaşamaktadır. Öfke üzere sevme hisleri da çoka giden iki uçta yer almaktadır. Kişinin hem hisleri hem de davranışları sıklıkla değişkenlik göstermektedir. Örneğin, bireyin bazen yakın arkadaşı kendisi için dünyanın en düzgün insanı olabiliyorken, kırıldığı ya da sevilmediğini düşündüğü anlarda arkadaşı için dünyanın en makus insanı olduğunu düşünebilmektedir.

Borderline Kişilik Bozukluğu Teşhis Ölçütleri

1) Kimlik karmaşası

2) Gözünde çok büyütme ve yerin tabanına sokma uçları ortasında giden, tutarsız ve gergin şahıslar ortası alakalar

3) Kendine berbatlığı dokunacak en az iki dürtüsellik (para harcama, cinsellik, husus berbata kullanımı, inançsız araç kullanma vb.)

4) Terk edilmekten kaçınmak için çılgınca efor gösterme

5) Uygunsuz ağır öfke, öfke kontrolünde zahmet

6) Duygulanımda tutarsızlık

7) Süreğen bir boşluk duygusu

8) Yineleyici intihar davranışları, teşebbüsleri ya da göz korkutmalar

9) Zorlanmayla alakalı gelip süreksiz kuşkucu fikirler ya da ağır çözülme belirtileri.

Kendine Ziyan Veren Davranışlar

  1. Çok yemek yeme

  2. Çok alkol kullanımı

  3. Unsur kullanımı

  4. Fizikî olarak kendine ziyan verme (faça atmak, tehlikeli aktiviteleri yapma)

  5. Kısa müddet içerisinde birden fazla ya da farklı şahıslarla pek çok defa cinsel ilgiye girme

  6. Sık sık saçlarını kestirme, rengini değiştirme vs.

  7. Çoka kaçan alışverişler

  8. Süratli araç kullanma

Kişi üstte sıralanan tehlikeli durumları dürtüsel davranışlarıyla hayatına sokarak kendisine ziyan verir. Böylelikle kendisini âlâ hissetmeye ya da içinde yaşamış olduğu berbat hislerle baş etmeye çalışır.

Borderline Kişilik Bozukluğunun Sebepleri:

Yapılan araştırmalar sonucu, hudutta kişilik bozukluğu sebepleri ortasında çocukluk çağındaki cinsel ya da duygusal istismar olduğu görülmüştür. Araştırmalara nazaran, anne-babanın boşanmış olması, ebeveynlerinden yeteri kadar ilgi görememe de borderline kişilik bozukluğuna değerli ölçü de yer hazırlamaktadır. Hudutta kişilik bozukluğun, bireyin kişiliğini yapılandırmaya başladığı gelişim basamaklarıyla bilhassa ilişkilidir. 0-2 yaş devrinin 16 ve 24. aylar ortasında bebeğin anneden ayrışma ve kişiselleşme sürecinde başa çıkamayacağı hislerle bırakılması ile oluştuğu bilinmektedir. Örneğin, annenin (bakım verenin) tutarsız davranışları, küsme ya da hatalı hissettirme davranışları, ihmal ya da işgal etme üzere bebeğin başa çıkamayacağı hisleri yaşatmak. Çocuğa anne dışında öbür birinin bakım vermesi ya da birden fazla kişinin bakım vermesi de borderline kişilik bozukluğuna taban hazırlayan öbür sebepler ortasındadır. Tüm bu sebeplerden ötürü bebekte bütünleşememiş bir kendilik algısı oluşmaya başlar. Siyahlar ve beyazlar birleştirilemez ve dünya iyi-kötü üzere uçlarda yaşanılacak bir hal almaya başlar. Siyahlar ve beyazların olduğu bir dünya algısı (çok sevmek- çok nefret etmek, çok yemek, çok az yemek vs.) kişinin ruhsal ve fizikî olarak sağlıklı yaşayabilmenin önünde büyük bir pürüz olarak yer alır. Hasebiyle grilere her vakit muhtaçlık vardır…

Borderline kişilik bozukluğuna sahip bireyler sıklıkla kaybetme korkusu yaşamaktadırlar. Yaşadıkları rastgele bir durumdan dolayı kendilerini suçlamaya eğilimi olduklarından dolayı, bu duyguyu bastırabilmek ismine karşısındaki bireyleri suçlama davranışlarında bulunurlar ama özünde kendilerini sıklıkla hatalı hissetmektedirler. Bilhassa değersizlik hissinin vermiş olduğu hüzünle bedel görebilmek ismine fedakâr davranışlarda bulunurlar. En çok sevilmeye olan gereksinimleri, borderline bireylerin davranışlarını belirlemede değerli bir yere sahiptir. Örneğin, kusursuz olduklarında sevildiğini düşündüklerinde mükemmeliyetçi davranışlarını devam ettirmektedirler. Hudutta kişilik bozukluğunun en çok hissettiği hisler ortasından bir oburu de bağımlılıktır. Bağımlılık daha çok hayatlarında kıymet verdikleri bireylere karşı olmaktadır. Münasebetiyle terk edilmek demek aslında borderline bir kişi için yok olmaktır.

Borderline Kişilik Bozukluğunun Tedavisi:

Psikoterapiye gelen danışanların büyük bir kısmını borderline kişilik bozukluğuna sahip bireyler oluşturmaktadır. Psikoterapiye daha çok ilgi sorunları ile gelmektedirler. Bağ sorunları ile gelen danışanların büyük bir kısmı depresif ve kızgın hissetmektedirler. Örneğin, partnerinden yeni ayrılmış kişinin terapide partnerini öldürmek istediğine dair ağır öfkesi görülebilmektedir. Sonda kişilik bozukluğu olan bireylerin alakalarını ve kendi ruhsal sıhhatini bozacağı pek çok davranış örüntüleri vardır. Örneğin küsmek, saldırmak (fiziksel ya da sözel olarak), kendini acındırma (ağlamak, yemek yememek, uzun saatler uyumak), cinsellik, alkol, intihar, dürtüsel davranışlar, sevgiyi test etme ve terk edilme (bazen danışanlar ne kadar sevildiğini görebilmek ve bunu test edebilmek için temasta olduğu kişi terk ederek ya da küserek bunu test etmeye çalışmaktadır), kendine ziyan veren davranışlar vs.

Psikoterapide danışanın bütün davranışları ve hisleri ele alınır. Terapist danışanın makus hislerle baş edebilmesine yardımcı olarak hislerini özelleştirmeye çalışır. Çocukluktaki travmalar terapide ele alınarak kişi üzerinde kalmış makus tesirleri optimize etmeye çalışılır. Borderline bozukluğuna sahip bireyler günlük hayatta pek çok sorunla uğraşmak zorunda kalabilirler. Terapist danışanın gerilimle baş edebilme maharetlerini arttırmayı hedefleyerek günlük hayattan daha doyum almasına yardımcı olur. Birtakım hisler yalnızca hissedilir ama sözlere dökülemez. Terapist danışanın hislerini anlayarak, etiketleyerek danışanın da kendisini daha düzgün anlamasına, hislerine dokunabilmesine ve kendisini daha uygun tanımasına yardımcı olmaktadır. İnsan beyni his ile tekrar öğrenebilmektedir. Danışanın terapistiyle kuracağı sağlıklı bir alaka danışanı büyük oranda tedavi etmektedir. Terapiler ilerledikçe danışanın hayatındaki siyahlar ve beyazlar azalmaya başlar. Grileri yaşamaya başlayan danışan ise öbür sağlıklı bireyler üzere hayattan çok daha keyif ve doyum almaya başlamaktadır. Terapiyle bir arada kendisine ziyan veren davranışları azaltarak hislerini anlamaya ve onları o nasıl yatıştırabileceğini kavramaya başlamaktadır.

Okumaya Devam

Trendler